اندکی درنگ

امروز شاداب تر از همیشه و امیدوارتر از هر زمان دیگری به آینده می نگرم.خوب که نگاه می کنم ،وقتی خوب به همه چیز دقت می کنم می بینم که دنیایی که دارم پر است از زیبایی ...کاری ندارم که آدمها از دنیای قشنگمان چیزی ساخته اند شبیه اتاق های شکنجه ، کاری ندارم که آدمها چشمانی ندارند که همدیگررا ببینند ویا دنیای زیبای خدا را.کاری ندارم که هر روز از جای جای دنیا خبری میرسد تاسف بار از بی احتیاطی انسانها و یا زیاده خواهی مزدوران.از همه اینها که بگذریم دنیای ما زیباست ،زیباییهای آن چشمانی میخواهد برای دیدن و گوش هایی برای شنیدن.چشمانی که به زشتی های دنیا آلوده شده را توقعی نیست که زیباییها را ببیند و گوش هایی که به ناحق و یاوه پر شده را نیز انتظار شنیدن حق نیست.انتظاری نیست ،که هنگام بلند شدن صدای حق گوش های خود را می گیرند و هنگام دیدن زیبایی های جهان چشمهایشان را می بندند که این گوش ها و چشمها دیگر آن گوش ها و چشمهایی نیستند که از روز اول با ما بودند.انگار عوض شده اند. انگار ما هم عوض شده ایم دیگر آنی نیستیم که بودیم . روز اول را به یاد بیاور...نطفه ای بیش نبودیم و خدا از روح خود در ما دمید.آیا اینچنین است پاسخ خدایی که از روح خویش در ما دمیده و فرشتگانش را به سجده بر ما فراخوانده؟کجای راه را اشتباه آمده ایم؟ اندکی درنگ کنیم...شاید بتوان بازگشت و دوباره چشم ها و گوش هایمان را به روی زیباییهای جهان باز کنیم.شاید بتوان دوباره انسان شد...شاید...

دوشنبه 14 شهریور 1390 - 11:41:43 PM